ouders

Ik ergeren mij aan mijn ouders. Ze weten niks, spreken geen Nederlands. Na ruim 30 jaar in Holland ! In plaats van dat ze mij advies geven. Moet ik alles voor ze regelen, papieren invullen enz. Ze weten niks en kennen niks. Ze nemen gewoon genoeg met het leven. Gaan nooit op vakantie, hebben een uitkering en that's it. Hoe kan je nou zo stil staan in het leven ? Dat je geen eens weet hoe internet werkt of een smsje sturen ? Ik snap het gewoon niet. Hoe komt het ? En waar komt het door ? Dat ze hebben besloten om niks meer te leren ? En dat ze zijn hoe ze zijn ? Het leven biedt toch heel veel meer ? Ze zijn zo ondankbaar. Ik geef ze elke week geld. Nooit een bedankje of een kleinigheidje. Ze lijken zich ook geen ene moeite te doen voor me. We wonen niet zo ver van elkaar. Maar toch komen ze nooit bij me langs. Als we wat afspreken komt het initiatief altijd van mij. Pff wordt er zo moe van. Het is maar dat ik geen goede vrienden hebt. Anders heb ik allang het contact met mij ouders verbroken. Je hebt er immers niks aan. Niet eens voor de gezelligheid. Want mijn ouders maken altijd ruzie, kibbelen er op los. Moet ik dan echt een streep achter alles zetten wat negatief aanvoelt voor mij ?

donderdag 18 augustus

Het is nu al kwart over 1, even slapen en straks om 14 uur naar de schoonheidsspecialiste in gouda. Even op wat dingen geboden op vakantieveilingen. En jammer dat je niet meer mag roken in hotel kamers. Terwijl het niet eens een openbare plek is met personeel. Nou ja, wel wat betutteld die regeltjes. Lekker slapen nu, straks even langs de huisarts. Als ik het haal. Heb een blaasontsteking. Dus wat antibiotica nodig.

Mensen die dingen altijd beter weten

Pff wordt er af en toe echt ziek van. Mensen die bemoeien met je leven. En dat je dit of dat moet hebben in het leven. Anders pas je er niet helemaal bij. Een auto een huis, kinderen op een bepaalde leeftijd anders ben je als vrouw daar te oud voor. En wie zegt als je dat allemaal hebt, dat je dan gelukkig bent ? Kan ik niet mijn dingen na jagen die ik wil ? Wat mij gelukkig maakt en niet wat een ander daar voor waarde invult. Kan iemand die reist of vrijwilligers project in het buitenland doen dan niet gelukkig zijn ? Uiteindelijk gaat het om het balans in het leven. Mensen die ouder zijn hoeven niet perse meer te weten. Het gaat er denk ik om hoeveel je in het leven hebt meegemaakt. En iedereen ervaart het anders. Dus achter elk persoon schuilt weer een ander verhaal, met leuke en niet zo leuke dingen. En dat is dan wel het leukste, en het interessantste, en oordeel mensen niet op uiterlijk, maar kijk verder naar het verhaal :D

maandag 15 augustus 2011

Vandaag 2,5 uur op de kamer geweest met een man, die parkinson heeft. Echt een lieve rustige man. In mijn branche is het altijd moeilijk om mensen te vertrouwen. Leuk doen in je gezicht maar intussen....Ik blijf liever oppervlakkig. Maar soms is alleen ook maar alleen. Happy doen terwijl je dat niet bent. En mensen hebben altijd wel hun vooroordeel over ons beroep. Een vrouwelijke collega met wie ik goed op kan schieten zit me al een tijdje te negeren. We zijn collega's maar intussen ook concurrenten. Al met al, zolang ik me maar geen loner gaat voelen en me helemaal gaat isoleren. Vandaag toch weer 225 euro verdient gewerkt van 11-17 uur. Dus niks te klagen. Heb alleen wel zin in vakantie, na zo slechte weer van afgelopen tijd. :( We hebben geen eens zomer in nederland gehad. En ik ben gestopt met de pil, diane35 en zit nu onder de pukkels. Dus donderdags even langs de schoonheidspecialiste in gouda.